ทก ๑ หมายถึง (โบ) ว. ทุก เช่น ทกพวก ทกพาย.
(แบบ) น. นํ้า. (ป., ส.).
[ทะกฺล้า, ทะแกฺล้ว] น. ผู้กล้า, ทหาร.
[ทะกฺล้า, ทะแกฺล้ว] น. ผู้กล้า, ทหาร.
(กลอน) น. ทุ่ง.
[ทะงัน] (กลอน) ว. ตระหง่าน, กว้างใหญ่, สูงใหญ่.
[ทะชี] น. นักบวช. (กร่อนมาจาก ท่านชี).
ก. กันไว้, กั้นไว้, ทําให้นํ้าท่วมท้นขึ้นมาด้วยทํานบเป็นต้น เช่น ทดนํ้า;แทน, เป็นคําใช้เข้าคู่กันว่า ทดแทน เนื้อความกลายเป็นตอบแทน,บางทีใช้ ทด คําเดียว เช่น ทดข้าวทดปลา; เพิ่ม. น. สิ่งที่ใช้กั้นนํ้า.